Van Simone kreeg ik het volgende gedicht.
Heel mooi!
Domweg gelukkig, in de Leliestraat
(vrij naar J.C. Bloem)
Voetbal is voor middelbaren en jonge knapen
En dan, wat is voetbal nog voor sport?
Een stadion, ter grootte van een plastic bord,
Een grasveld, groot genoeg om eieren te rapen.
Geef mij mijn bedje en mijn krukken,
Mijn dambord, mijn laptop op mijn schoot,
Mijn gipsen hieltje, een bordje met wat brood
En een grijper om me niet te hoeven bukken.
Alles is veel voor wie niet veel verwacht,
Maar minder had toch wel gemogen,
Hoewel dat niet de pijn verzacht.
Zo denkend en hinkend door mijn huis
Ben ik, nu oud-voetbalveteraan geworden,
Domweg gelukkig, in de Leliestraat.
Simone van Velze
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Elk nadeel heb z'n voordeel: je hebt tijd zat om te bloggen. Nu je talentvolle collega en een letterlijk en figuurlijk sterke dammer je hebben geholpen je weblog te vullen mag je nu zelf aan de slag. Wij wachten.
BeantwoordenVerwijderenmooi gedicht. Hing ook in de kantine op het bord. Simone kan het wel.
BeantwoordenVerwijderenHey Rein,
BeantwoordenVerwijderenEindelijk eens tijd gevonden om jou een hart onder de riem te steken. Balen zeg, een afgescheurde achillespees. Hoe gaat het verder, zit er al vooruitgang in.
Het kan iedereen overkomen, mijn moeder scheurde tig jaren geleden haar achillespees nadat ze de laatste tree van de trap had genomen. Dus gelukkig hoef je de sport de schuld niet te geven.
Mijn broer heeft vorig jaar hetzelfde gehad, maar dan met korfbal. Net zoals jij voet omhoog en daarna loopgips. Voordat ie weer kon hardlopen was hij een driekwart jaar verder. Tip: ga revalideren bij een fysio, dat helpt het herstel. In ieder geval beterschap! En hopelijk ben je snel weer een beetje mobiel.
Groetnis,
Wiesje